کد مطلب:33277
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:14
حـاكـم عـادل وقتي شفاعت را مي پذيرد كه متوجه خطاي خود شود و مصلحت را در انجام ندادن آنچه قبلا اراده كرده بود ببيند . و حـاكـم ظالم نيز شفاعت اطرافيان خويش رابا علم به ظلم بودن آن مي پذيرد زيرا مصلحت كار خويش را در آن مي داند . اما هردو نوع پذيرش شفاعت در مورد خداوند محال است . زيـرا از طرفي اراده او بر اساس علم ازلي و تغيير ناپذير است ; و از سوي ديگر او غني مطلق است و نيازي به مصلحت انديشي شخصي ندارد . بنابراين دليلي بر شفاعت خداوند با پذيرش شفاعت ديگران ازسوي او وجود ندارد .
پذيرش شفاعت از سوي خداوند مستلزم تغيير اراده و علم او نمي گردد بلكه تغيير درناحيه مراد و معلوم است . خداوند سبحان مي داند كه فلان شخص در وضعيت مشخص الف دچار حالاتي مي گردد و بعد در وضـعيتي ديگر دچار حالات متضاد با حالات اول مي گرددزيرا در هر دو وضعيت اسباب و شرايط دركارند و علم و اراده خداوند به آنها تعلق مي گيرد . بـه عـنـوان مـثـال مـا مي دانيم كه تا چند ساعت ديگر هوا تاريك خواهد شد وچشمان ما جائي را نـخـواهـد ديـد در اين حالت اراده ما به داشتن چراغ و روشن كردن آن تعلق مي گيرد اما پس از مدتي روز خواهد شد و خورشيد همه جا را روشن خواهدساخت و در اين حالت اراده ما به خاموش ساختن چراغ تعلق خواهد گرفت . آنچه دراين مورد تغيير مي كند علم و اراده ما نيست بلكه معلوم و مراد ماست كه تغييرمي كند . آنچه محال است اين است كه مراد و معلوم تغيير كنند اما اراده و معلوم تغيير نكنند .
تفسير الميزان ج 1
طباطبائي - سيد محمد حسين
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.